شنوايي سنجي نوزادان
شنوايي سنجي نوزادان بسيار اهميت دارد، زيرا شنوايي صحيح نقش مهمي در رشد گفتار، زبان و مهارت‌هاي ارتباطي ايفا مي‌كند. تشخيص زودهنگام مشكلات شنوايي مي‌تواند به درمان مؤثر و پيشگيري از مشكلات طولاني‌مدت كمك كند.
۱. اهميت ارزيابي شنوايي در نوزادان
- نوزادان ممكن است با مشكلات شنوايي مادرزادي يا اكتسابي به دنيا بيايند.
- شناسايي زودهنگام مي‌تواند به شروع مداخله‌هاي درماني و توانبخشي مانند استفاده از سمعك، كاشت حلزون يا درمان گفتار كمك كند.
- در بسياري از كشورها، غربالگري شنوايي نوزادان بخشي از مراقبت‌هاي بهداشتي اوليه است.
۲. روش‌هاي ارزيابي شنوايي در نوزادان
الف. آزمايش‌هاي غربالگري اوليه
اين آزمايش‌ها معمولاً در بيمارستان پس از تولد انجام مي‌شوند و سريع و بدون درد هستند.
۱. آزمون پاسخ شنوايي ساقه مغز (ABR يا AABR)
- نحوه عملكرد:
امواج مغزي در پاسخ به صداهاي پخش‌شده از طريق هدفون اندازه‌گيري مي‌شود. - ويژگي‌ها:
- دقيق‌ترين روش براي تشخيص كم‌شنوايي در نوزادان.
- براي نوزادان خوابيده يا آرام بسيار مناسب است.
۲. آزمون گسيل‌هاي صوتي گوش (OAE)
- نحوه عملكرد:
بررسي پاسخ‌هاي گوش داخلي (حلزون) به صدا. - ويژگي‌ها:
- سريع و آسان.
- براي تشخيص عملكرد سلول‌هاي مويي گوش داخلي.
ب. آزمون‌هاي تشخيصي پيشرفته
اگر نتايج غربالگري اوليه مشكوك باشد، آزمايش‌هاي پيشرفته‌تر انجام مي‌شود.
۱. آزمون آستانه شنوايي با استفاده از ABR
- شناسايي شدت كم‌شنوايي و تأييد نتايج غربالگري.
۲. تمپانومتري (Tympanometry)
- بررسي عملكرد گوش مياني و شناسايي مشكلات مانند وجود مايع يا عفونت.
۳. آزمون رفلكس آكوستيك
- اندازه‌گيري پاسخ گوش به صداهاي بلند.
۳. علائم هشداردهنده مشكلات شنوايي در نوزادان
اگر نوزاد شما به آزمايش غربالگري دسترسي نداشته است، به اين علائم توجه كنيد:
- نوزاد به صداهاي بلند واكنش نشان نمي‌دهد.
- در سن ۳ ماهگي به صداها يا صحبت‌هاي شما واكنش نشان نمي‌دهد.
- در سن ۶ ماهگي نمي‌تواند جهت صدا را تشخيص دهد.
- تأخير در گفتار يا ناتواني در توليد صداهاي ابتدايي مانند "بابا" و "ماما".
۴. چه زماني بايد آزمايش شنوايي انجام شود؟
- غربالگري اوليه:
بايد در اولين هفته‌هاي تولد يا قبل از يك ماهگي انجام شود. - تشخيص قطعي:
در صورت شناسايي مشكل، آزمايش‌هاي دقيق‌تر تا سن ۳ ماهگي انجام شود. - شروع مداخله:
درمان و توانبخشي بايد تا ۶ ماهگي آغاز شود.
۵. عوامل خطر براي كم‌شنوايي نوزادان
نوزاداني كه اين عوامل را دارند، در معرض خطر بيشتري براي كم‌شنوايي هستند:
- سابقه خانوادگي كم‌شنوايي.
- زايمان زودرس (نارس بودن).
- زردي شديد كه نياز به تعويض خون داشته است.
- عفونت‌هاي مادر در دوران بارداري (مانند سرخجه، سيتومگالوويروس يا توكسوپلاسموز).
- مصرف برخي داروهاي سمي براي گوش توسط مادر يا نوزاد.
- نوزاداني كه در بخش مراقبت‌هاي ويژه (NICU) بستري بوده‌اند.
۶. مداخله و درمان
- سمعك:
براي نوزاداني با كم‌شنوايي خفيف تا متوسط. - كاشت حلزون:
در صورت كم‌شنوايي شديد يا عميق كه سمعك مؤثر نباشد. - آموزش گفتار و زبان:
جلسات گفتاردرماني براي كمك به توسعه زبان. - آموزش والدين:
والدين بايد ياد بگيرند كه چگونه با نوزاد ارتباط برقرار كنند و او را حمايت كنند.
۷. اهميت پيگيري منظم
- حتي اگر آزمايش اوليه شنوايي نوزاد نرمال باشد، در صورت وجود عوامل خطر، بايد ارزيابي‌هاي منظم انجام شود.
- برخي مشكلات شنوايي ممكن است در سال‌هاي بعدي زندگي ظاهر شوند.
اگر سوالي درباره روش‌هاي ارزيابي يا مشكلات شنوايي داريد، خوشحال مي‌شوم كمك كنم! 😊
منبع:
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید: